Стары Новы год: гісторыя і традыцыі

У ноч з 13 на 14 студзеня мы адзначаем Стары Новы год – унікальнае свята. Ён узнік у выніку пераходу ад юліянскага календара да грыгарыянскага, які быў уведзены ў 1582 годзе Папам Рыгорам XIII.

Многія краіны, уключаючы Расію, працягвалі выкарыстоўваць Юліянскі каляндар яшчэ доўгі час, што прывяло да разыходжання дат. У выніку, Новы год па старым стылі (юліянскім) стаў адзначацца пазней — 14 студзеня па новым стылі (грыгарыянскаму).

У некаторых славянскіх краінах Стары Новы год мае асаблівае значэнне, і яго святкаванне ўключае ў сябе мноства традыцый і звычаяў. Увечары 13 студзеня сем’і збіраюцца за сталом, гатуюць традыцыйныя стравы і пачастункі.

У некаторых рэгіёнах захаваліся старадаўнія абрады, звязаныя з правадамі старога года і сустрэчай Новага. Напрыклад, людзі могуць праводзіць рытуалы для прыцягнення ўдачы і дабрабыту ў новым годзе. У гэты дзень многія славянскія народы практыкуюць розныя віды варажбы і варожб. Гэта можа быць звязана са спробай прадказаць будучыню або даведацца пра лёс у новым годзе. У некаторых гарадах і вёсках праходзяць народныя гулянні з песнямі, танцамі і гульнямі.

Ва ўмовах сучаснага свету, калі многія традыцыі паступова знікаюць, Стары Новы год застаецца важным сімвалам сувязі пакаленняў і захавання культурнай спадчыны.

Віншуем Вас са Старым Новым годам І запрашаем сустрэць яго ў коле сяброў у фізкультурна-аздараўленчым цэнтры.

Шчыра Ваш,

ФОЦ Машэрава!